เบื่อจัง สถานการณ์บ้านเมือง

วันนี้เป็นวันชุมนุมอีกแล้ว ตอนบ่ายสงสัยรถติดแหงมๆ
รัฐบาลก็ไม่ทำอะไรซะที อยู่ก็ไม่ทำไร จะไปก็ไม่ไป เหอะๆ

ตั้งแต่เสื้อเหลืองแล้ว พอเปลี่ยนรัฐบาลก็มีเสื้อแดงมาต่อ
เดาไม่ยากว่าพอเปลี่ยนรัฐบาลคราวหน้า ก็ไม่พ้นต้องมีเสื้อสีอื่นๆตามมาชัวร์

ไม่รู้เมื่อไหร่จะจบจะสิ้นซักทีนะครับ

ผมเคยคิดนะว่า บางทีอยากให้ประเทศไทยเป็นคอมมิวนิสต์ซะเลย
อำนาจเบ็ดเสร็จอยู่ที่กลุ่มๆนึง
ผมว่าประเทศเราคงไปได้ไกลกว่านี้ ไม่เจริญขึ้น ก็ตกต่ำฮวบๆ ละคราวนี้
แต่ก็น่าจะดีกว่าแบบนี้เป็นไหนๆ

เมื่อวานนั่งฟังข่าวการเมืองตอนขับรถกลับบ้าน
พร้อมกับข่าว สถาณการณ์ภาคใต้
ฟังจบก็ต้องถอนหายใจเฮือกใหญ่ๆ

ตรูเกิดมาผิดประเทศรึป่าวว๊า
ความคิดนึงผุดขึ้นมาในหัว ประเทศเราน่าจะแบ่งให้เป็น 2 ขั้วซะเลยดีไหม
เหมือนพวกเกาหลี ยังมีเกาหลีเหนือ เกาหลีใต้

กว่าจะได้ค่าขนม


อะวันนี้ขอย้อนกลับไปสมัยอดีตของตัวเองซะหน่อย ก็ไม่มากไม่มายครับ ตอนอายุประมาณ 10 ขวบ ผ่านมาแล้ว 20 ปี (แก่จัง) ตอนนั้นพ่อพาครอบครัวอพยพจาก จ.พะเยา มาอยู่ที่ อ.เบตง จ.ยะลา ด้วยเหตุผลที่ว่า ที่นี่หากินได้คล่องกว่า สมัยนั้นครอบครัวผมมีอาชีพเกษตรกรรม ปลูกผักขายครับ เช้ามาต้องรีบตื่นมารดน้ำผัก พอ 7 โมงเช้าก้อาบน้ำแต่งตัวไปโรงเรียน ก็เดินไปหวัดดี พ่อกับแม่ เพื่อบอกว่าจะไปเรียนแล้วนะ แม่บอกว่า  วันนี้ไม่มีค่าขนมให้นะ แม่ยื่นห่อข้าวไข่เจียวให้ ไว้กินตอนพักเที่ยง พร้อมกับชี้ไปที่แคร่ พูดว่า แม่เก็บผักบุ้งไว้ให้ เอาไปสิ ผมกับน้องมองหน้ากัน ก็รู้คำตอบแล้วว่า วันนี้แม่ให้เอาผักบุ้งไปขายที่ร้านส้มตำหน้าโรงเรียน เพื่อเอาเงินมาเป็นค่าขนม (น้องสาวผมอ่อนกว่าปีเดียวครับ) เราสองคน ก้แบกกระเป๋าเป้นักเรียนไว้บนหลัง ผักบุ้งวางอยู่ 4 มัด มัดละเกือบ 2กิโล เป็นผักบุ้งน้ำ คือผักบุ้งที่ขึ้นในน้ำนิ่ง ไม่ใช่ผักบุ้งจีนที่มีราก อุปกรณ์ที่ผมกับน้องใช้หาบผักบุ้งไปโรงเรียน ก็คือไม้คานที่เค้าเอาไว้หาบน้ำ แม่จะมัดผักบุ้งไว้ที่ปลายคานทั้งสองข้าง เพื่อไม่ให้น้ำที่อยู่ในนั้น มาทำให้ชุดนักเรียนเปียก ผมกับน้องด็รับผิดชอบตนละคาน คือคนละ 2 มัด น่ะแหละ เราจะใช้ทางลัดเพื่อความรวดเร็ว ระยะทางจากบ้านไปโรงเรียนประมาณ 4กิโลเมตร มันเป็นทางเดินป่าดีๆนี่เองครับ จากบ้านไปไม่กี่ร้อยเมตร ก็จะเป็นแม่น้ำ ตรงจุดนี้เราต้องข้ามไปยังอีกฝั่ง แน่นอนว่าไม่มีใคร

สงสัยผมจะบ้าเพลงนี้ไปหน่อย

ว่าด้วยเพลง I'm Yours ของนาย Jason Mraz

บังเอิญว่า ส่วนตัวแล้วชอบเพลงนี้มากๆ
ซึ่งนับเป็นปรากฏการณ์ที่นานน๊านนน เกิดขึ้นมาทีนึง
คือ ปกติจะไม่ค่อยฟังเพลงสากลใหม่ๆนัก ด้วยเหตุที่ว่า ฟังแล้วรู้สึกว่า มันไม่เพราะ
รู้สึกว่า ไม่อยากจะฟัง
ในรถก็จะมีแต่สากลเก่าๆครับ

บังเอิญที่ผมทำงานเนี่ยะ อยู่บนห้าง ตอนพักเที่ยงเนี่ยะก็จะเดินผ่านพวกร้านขายแผ่นซีดีต่างๆ
วันนั้นก็เดินผ่านหน้าร้าน เค้าเปิดเพลงนี้อยู่พอดิบพอดี
คือได้ยินแล้วมันสะดุดแก้วหูยังไงก็ไม่รู้

10 ภาพวาด ที่เหมือนมีชีวิตจริง

10 ภาพวาด ที่เหมือนมีชีวิตจริง
เป็นภาพวาดสิบผลงาน ที่ดูเหมือนว่ามีชีวิตจริงๆ



















ว่าด้วยเรื่อง หวยใต้ดิน



ไม่ปฏิเสธเลยครับ ว่าผมเล่นหวยใต้ดินด้วย ฮ่า ฮ่า
คงไม่มีใครแจ้งตำรวจมาจับผมนะครับ

เหตุผลที่คนไทยยังนิยมเล่นหวยใต้ดินกันอยู่
ผมว่า น่าจะมาจาก ราคาของสลากกินแบ่งรัฐบาล ที่แพงไปหน่อย
แม้รัฐบาลจะออกมาประกาศปาวๆๆ ว่าไม่ให้ขายเกินราคา
จนป่านนี้ผมก็ยังไม่เห็นเจ้าไหนขายตามราคาหน้าสลากเลยครับพี่น้อง
และที่สำคัญ ถูกรางวัลยากซะด้วยสิ เต็มที่ ก็ เลขท้าย 2 ตัว หรือ 3 ตัว
ซึ่งสาวนตัวผมเองนั้น ปีนึงจะถูกซักครั้งนึงได้มั้งครับ
แต่ก็ซื้อนะ งวดละใบ สองใบ พอเป็นน้ำจิ้ม

ล่าสุดนี่ก็ซื้อเพราะสงสารคนขาย
นั่งกินข้าวอยู่ดีๆ ก็มีผู้หญิงรุ่นป้าคนนึงเดินเข้ามาหา พร้อมกับเปิดแผงล็อตเตอรี่ให้ดู ปากก็พูดว่า ช่วยป้าหน่อยเถอะหนู เนี่ยะป้าขายทั้งวันแล้วไม่หมดซักที เหลืออยู่เลขเดียวเนี่ยะแหละ ป้าอยากกลับบ้านไปหาลูกแล้ว

ในใจผมก็นึกว่า อ้อ เหลือเลขเดียวเองรึ งั้นช่วยป้าเค้าหน่อยก็ได้ ถือว่าเอาบุญ